Prema saznanjima, Sultanova vojska brojala je oko 60000 vojnika, dok je sa druge strane broj bio duplo manji. Na austrijskoj strani našla se i srpska milicija, pod komandom podvojvode Jovana Monastrelije. Oko 3-4 hiljade lakih konjanika i skoro 6000 pešadinaca činilo je srpski odred. Austijsko-Nemačka vojska nalazila se kod Slankamena dok su Turci bili stacionirani u Zemunu. Komandant turske vojske, Mustafa Paša Ćuprilić, odlučio se na lukavi napad sa leđa. Za to vreme, presečeno je snabdevanje na Dunavu. Artiljerija saveznika nalazila se kod brda Mihaljevac, zajedno sa 20 bataljona pešadije. Sa leve strane bili su postavljeni konjanici sa pešadijom i njihova uloga bila je da zaustave tursku konjicu. Na sredini su, spremni na sukob, naredbe čekali deo konjice i Branderbužani.
Janjičarskim kontra-napadima na pešadiju , na samom početku bitke, očekivao se težak poraz austrijsko-nemačke vojske. Povlačenjem pešadije pretila je propast, ali su front uspeli da održe, uz nadljudske napore, Branderbužani i Badenski. Samostalnim napadom konjice turska vojska primorana je na povlačenje. Neverovatno zvuči da se iskusna vojska, kakva je bila turska, panično povukla jer je prestala da se svira ratna muzika u situaciji kada se paša rotirao sa centra na levu stranu. Prema procenama istoričara, turska vojska stradala je skoro 5 puta više od hrišćana. Spominju se brojke od oko 20-25 hiljada turaka, i oko 6 000 hrišćana. Stradao je i Mustafa paša, oduzeto je oko 10 000 šatora, preko 5 000 konja, kamile, gotovina i čak 154 topa!
Nakon ove bitke usledile su:
1697. godine Bitka kod Sente i 1699.godine Karlovački mir (kojim je Turska otrena iz Srednje Evrope na Balkan) .Na visu iznad Slankamena je 1892. godine podignut spomenik, visok 16m, kojim se odala počast junacima. Ispisani su stihovi čuvenog Zmaj Jove Jovanovića koji glase: „I hvala i slava junacima vrlim, padom uzdignutim smrću neumrlim“. Na otkrovenju spomenika pevao je hor pod dirigentskom palicom Stevana Mokranjca.
